Οταν το συμπαν κάνει το μαλάκα.........

Είμαι σε μία φάση που κοιμάμαι και δεν κοιμάμαι. Ονειρεύομαι και περιμένω να χτυπήσει το ξυπνητήρι. Και μέσα σε όλο αυτό σκέφτομαι πως χρειάζομαι μια δουλεια.

Σήμερα εγραφα 2 μαθήματα. Ελεγχόμενη κατάσταση, αν σκεφτεί κανείς πως ήξερα τις ερωτήσεις. Κι εκεί που λες πως μπορείς να τα προλάβεις όλα, χτυπάει το τηλεφωνο. Ένας πολύ ευγενικος κύριος με κάλεσε να μου πάρει συνέντευξη για δουλεια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο για άλλη μέρα. Κι εκεί το μυαλό παίρνει φωτιά. Μέσα σε 10 λεπτά οργάνωσα το συμπαν μου. Εμφανίστηκα με το καινούριο μου βλεμμα για τις συνεντεύξεις. Είναι το βλεμμα "αφού ρε φιλε ξερω πως δεν θα με παρεις στη δουλεια, γιατι με βασανίζεις"?? Θελω να πιστευω πως θα βγει κατι καλό απο ολο αυτο.

Οσο για τα μαθήματα? Περιττή ερώτηση, τα καταφερα. Εφτασα με τραγική καθυστέρηση λόγω συνέντευξης, αλλά κανένας δεν είπε τίποτα.Χοχοχοχο!!!! Τέλος το πρωτο εξάμηνο (που κράτησε μόνο 2 μήνες) και απο Δευτέρα ξεκινάει το δεύτερο. Νιωθω ωραία γιατί  βαρεθηκα να κάνω 2 φορες τα ίδια πράγματα. Πάμε για άλλα!!!

Το συμπερασμα για σήμερα είναι πως πρέπει να έχεις το σωστό άνθρωπο, την κατάλληλη στιγμή στη σωστή θέση. Ενα μεγάλο "ευχαριστω" στον καθηγητή Θεμη, στον αδερφούλη Βασίλη,  στους φίλους και συμμαθητες. Γενικά ευχαριστώ ανθρωπους που δεν θα διαβάσουν ποτέ αυτό το blog!!!

Και σήμερα έκανα και την επανασταση μου. Τηγανισα πατατουλες για πρωτη φορά στο σπιτι μου!!!
Για σήμερα λοιπόν, πατατούλες και γιαουρτάκι!!!

Δεν κάπνισα.
Δεν αδυνάτισα.
Δεν εκανα σεξ
Δεν εκανα κανέναν δυστυχισμένο

Καλή αρχή?

Δέκα λεπτά. Τόσα μόνο έχω στη διάθεση μου. Όσο περισσοτερο χρονο μου αφήνω, τόσο πιο πολύ βαριέμαι. Θα με πιέσω για να δω τι θα κάνω. Θα είναι ημερολόγιο? Θα βρίζω τον κόσμο? Θα μιλάω για τη σταρχιδιστική μου διάθεση απέναντι στη ζωή? Θα δείξει. Δεν υπάρχει πρόχειρο, δεν υπάρχουν διορθώσεις, υπάρχει μόνο αυτό που προλαβαίνουν τα δάχτυλα μου.
Έγραψα μαγειρική, τροφογνωσία, αγγλικά. Ανέλπιστα καλά αν σκεφτεί κανείς πως από το πρωί έβαλα τρία πλυντήρια, καθαρισα το σπίτι, έπλυνα πιάτα. Οταν βαριέμαι να διαβάσω τελικά μπορώ να κάνω απίστευτα πράγματα. Η τεμπελιά μου για το διάβασμα μετατρέπεται σε μία απίστευτη προθυμία να κάνω δουλειές που ο μέσος  άνθρωπος αμελεί σε μόνιμη βάση. Η θεωρία πως ο εγκέφαλος είναι ένα σφουγγάρι που με τα χρόνια σφίγγει επιβεβαιώνεται όλο και πιο πολύ. Το δικό μου μυαλό είναι πέτρα. Καμία νέα πληροφορία δεν μπορεί να μπει. Απλώς ακούω. Ξεχνάω με ταχύτητα αστραπής. Και είμαι ακόμη μόνο 31. Στα 40 θα έχω χαρτάκια μες στο σπίτι για να θυμάμαι που είναι η ζάχαρη?

Σε αυτο το σημείο και με αφορμή το χθεσινό μάθημα στο οποίο εξετάστηκα (μαγειρική εργαστηριο) θέλω να δηλώσω πως μισώ τους συμμαθητές μου. Εξαιρώ ελάχιστους. Νομιζω ξαλάφρωσα. Το είπα (σε λάθος ανθρώπους βέβαια , αλλα το είπα).

Σήμερα έφαγα πουρέ (για 4η μέρα)
Δεν κάπνισα
Δεν ήπια αλκοόλ
Δεν έκανα σεξ
Δεν
Δεν
Δεν
Και σιγά μην σας πω το βάρος μου.