Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Τα μέσα και τα έξω....

Πέρασαν άπειρα 10λεπτα από την τελευταία φορά. Για ακόμη μια φορά δεν μπόρεσα να κρατήσω την υπόσχεση μου για τα 10λεπτα κείμενα. Αλλά δεν πειράζει. Δεν θα τιμωρήσω τον εαυτό μου, αφενός γιατί δεν παίρνω από λόγια, αφετέρου γιατί με αγαπάω πάρα πολύ και δεν θέλω να με μαλώνω.

Μέσα σε 17 μέρες άλλαξαν πολλά. Και μέσα και έξω μου. Έξω. Έχω καινούριο τατουάζ, δυο υπέροχα καταπράσινα βατραχούλια, πισω στη μέση. Γι'αυτό το θέμα θα μιλήσω κάποια άλλη στιγμή, σε ένα άλλο δεκάλεπτο.Μέσα μου. Ερωτεύτηκα, νομίζω. Ναι, με βρήκε και αυτό το κακό. Δεν το περίμενα (αυτη είναι και η μαλακία του έρωτα), ξέρω όμως πως το ήθελα. Γι'αυτό και πεισμάτωσα και είπα πως θα το κάνω. Θα ερωτευτώ. Και αυτή τη φορά το ξεκίνησα για πλάκα (να μια έκφραση που δεν χαρακτηρίζει τη ζωή μου).


Η ιστορία είναι απλή. Τόσο απλή που ακόμη και η μαγεία δεν χωράει στο όλο σκηνικό. Αν ήταν φαγητό θα ήταν μπουγιουρντι. Μιλάμε για τέτοια απλότητα. Πήγα να κάνω τατουάζ. Κανόνισα το ραντεβού, έδωσα το σχέδιο,όλα έτοιμα. Και πάω μια ωραία Πέμπτη πρωί, κατεβάζω διακριτικά το παντελόνι μου και δείχνω τη μέση μου. Και ο καλλιτέχνης κατεβάζει κι άλλο το παντελόνι. Αρχίζω να νιώθω σαν γραφικός υδραυλικός πάνω από χαλασμένο σιφώνι, με την κωλοχαράδρα να χάσκει. Μια ομορφιά. Και τη στιγμή που αποφασίσω πως η ξεφτίλα μου θα περιοριστεί ανάμεσα σε μενα και τον καλλιτέχνη και δεν θα περάσει τα τέσσερα ντουβάρια , εμφανίζεται ο έρωτας. Ναι κυρίες και κύριοι. Ο έρωτας. Ένα παληκάρι 2 μέτρα. Δεν μιλάει πολύ, αλλά έχει το βλέμμα και το λόγο που μπορώ να καταλάβω αμέσως. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά έχει τη συμπεριφορά του αδερφού μου. Είναι ο άντρας που δεν χαλάει σάλιο για να πει περιττά πράγματα, σου ρίχνει ένα βλέμμα και σκανάρει μέχρι τα νεφρά σου. Στο μεταξύ προσπαθώ να συμμαζέψω τα βρακιά μου και την αξιοπρέπεια μου, ενώ μια βελόνα τρυπάει διαρκώς τα καπούλια μου. Τρέμω σαν κομπρεσέρ, αλλά ο έρωτας εκεί. Κάθεται για λίγη ώρα μαζί μας, εγκρίνει το σχέδιο μου και κοιτάει. Θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό, θυμάμαι ξαφνικά πως για 2 βδομάδες έχω υποσχεθεί να μην ασχοληθώ με κανέναν από τους άντρες της ζωής μου. Το καλό του να μην έχεις σχεση είναι πως στο μυαλό σου μπορείς να έχεις άπειρους άντρες. Και εκείνη τη μαγική στιγμή σκέφτομαι πως θέλω μια νέα είσοδο στα charts της καρδιάς μου. Θα το υποστηρίξω και θα γίνει νούμερο ένα. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Ο όμορφος νεαρός έχει και όνομα. Το μαθαίνω και αυτό. Και στο μεταξύ η βελόνα να τρυπάει αλύπητα. Προσπαθώ να του πάρω καμιά κουβέντα, αλλά μάταια. Και όσο εγώ στήνω το συναισθηματικό μου φεστιβάλ μέσα στο μυαλό μου, τόσο δένεται η γλώσσα μου. Δεν μιλάει αυτός , δεν μιλάω εγώ, όλα τέλεια. Στο μεταξύ εμφανίζεται ο μικρός δίμετρος αδερφός μου και μαθαίνω πως είναι και φίλοι. Τελεια!!!!! Και κάπως έτσι τελειώνει η πρώτη συνάντηση.

Στο διάστημα που μεσολάβεί δεν θέλω να θυμάμαι πως υπάρχει απλώς και μόνο γιατί πονάω πολύ και γιατί ξέρω πως δεν θα γίνει απολύτως τίποτα. Αραιά και που, βάζω μια συναισθηματική υπενθύμιση. Μέχρι τη προηγούμενη Πέμπτη που τον ξαναείδα. Με το που μπήκα. Και σκέφτηκα πως ¨"Ναι, είναι κούκλος, ναι είναι αγροίκος, ναι μπορώ να τον ερωτευτώ". Και πήγα να κάνω τσιγάρο. Όση ώρα έμεινα σκυμμένη (άβολη στάση ) προσπαθούσα να του πιάσω κουβέντα και τελικά το έκανε αυτός. Αφορμή στάθηκε η απίστευτη γκρίνια μου σε συνδυασμό με τον πόνο. Έκατσε πάλι μαζί μου, με ένα αγόρίστικο παράπονο στο βλέμμα να προσπαθεί να με ηρεμήσει. Τι καλό παιδι!!!! Και τι ψηλό παιδί!!!!

Για να τελειώνω τη μπουρδοϊστορία του έρωτα μου, θα σας πω πως μόλις κατάλαβα πως δεν θα τον ξαναδω, τον ερωτεύτηκα ακόμη περισσότερο. Τώρα κόλλησα. Για ακόμη μια φορά με έπιασε η βλακεία. Τώρα που ξέρω πως δεν είναι εύκολο να τον ξαναδω, κόλλησα. Μπήκε η άνοιξη και εγώ ζω τη δική μου. ΄΄Ολοι είπαν πως θα έπρεπε να του πω να πάμε για καφέ. Αλλά σας είπα, γλωσσοδέτης. Δεν μπορώ να πάω και να του το πω. Έφτασα 30 και είμαι ο μέγας χεστης. Θεωρώ σαφώς πιο λογικό και εύκολο να πείσω τους φιλους μου να κάνουν τατουαζ και πιρσινγκς για να τον βλέπω, παρά να πάω να του μιλήσω. Μπορεί κάποιος να μου πει πότε θα ενηλικιωθώ? Πότε θα σταματήσω να φέρομαι σαν 15χρονο?

Σε αυτό το σημείο θα κλέψω την ιδέα μιας φίλης μου μίλησε στο blog της για τη χαρα του διαδικτύου και ειδικά για το τι μπορείς να μάθεις για όποιον σε ενδιαφέρει. Αυτές τις μέρες κάνω τις δικές μου έρευνες. Και χαίρομαι γιατί μπορώ και βλέπω διάφορα και ειδικά αυτόν. Σε 2 μέρες θα τον  δω ξανα. Νομιζω δηλαδή. Προς το παρόν πάω να βάλω τη Bepanthol μου και να κοιμηθώ.


Καλό σας βράδι!!!!
Τις επόμενες μέρες

1 σχόλιο:

  1. "Ερωτεύτηκα, νομίζω. Ναι, με βρήκε και αυτό το κακό. Δεν το περίμενα (αυτη είναι και η μαλακία του έρωτα), ξέρω όμως πως το ήθελα. Γι'αυτό και πεισμάτωσα και είπα πως θα το κάνω. Θα ερωτευτώ".
    αυτό το έρωτας κατά παραγγελία λίγο στημένο μού κάνει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή